مرگ ایمانداران

گرچه ایمانداران از قیام زندگی خود اطمینان کامل دارند ولی مرگ جسمانی شامل آنها هم می شود ولی این مرگ ، برای ایمانداران با بقیه فرق دارد.برای ایمانداران مسیحی مرگ پایان زندگی نیست ، بلکه انتقال به زندگی کامل است و رهایی از مشکلات دنیا وبدن زمینی است تا بعد از آن زندگی جدید را در ملکوت خدا ببینیم.

برای شخص ایماندار ، مرگ همانند خواب است و ما بعد از مرگ با اجداد دیندار خود که قبل از ما بوده اند ،خواهیم بود. مثل ، ابراهیم که در سن 175 سالگی در نهایت پیری از دنیا رفت و به اجداد خود پیوست.(پیدایش25 :8)کتاب مقدس از مرگ با عبارات آرام بخش و تسلی آمیز یاد میکند و یاداور می شود که مرگ مقدسین در نظر خداوند گرانبهاست. " جان های مقدسان خداوند نزد او عزیزند ، پس او نخواهد گذاشت آنها از بین بروند." ( مزامیر 116 :15)

در کلام خدا ، درارتباط با فاصله زمانی بین مرگ ایمانداران و قیام بدن های آنان گفته شده است که ، ایمانداران به حضور مسیح می آیند(دوم قرنتیان 5: 8 ) ایمانداران در هوشیاری کامل خواهند بود و تجربیاتی شادی بخش از محبت خدا نصیبشان خواهد شد.(لوقا 16 : 19-23 )

برای ایمانداران بعد از مرگ ، آسمان مثل یک خانه است . مکانی می شود برای استراحت ، ومکانی می شود برای مشارکت و اجتماع ایمانداران با هم.آنها تا روز قیامت به صورت ارواحی بدون شکل و غیر قابل مشاهده نخواهند بود بلکه شکل آسمانی موقت خواهند داشت ، آنان هویت خود را حفظ خواهند کرد وباز هم به اهداف خدا بر روی زمین توجه خواهند داشت.

با وجود این همه اگاهی از زندگی پس از مرگ ، ایمانداران به مسیح زمان از دست دادن عزیزانشان بیقراری می کنند که این عدم ایمان به زندگی جاودان نیست بلکه خود دلتنگی می باشد ( میخواهم که شما از وضعیت ایماندارانی که می میرند آگاه باشید ، تا وقتی کسی از شما فوت می کند ، شما نیز مانند آنانی که امیدی به آینده ندارند  در غم وغصه فرو نروید. ) تسالونیکیان 4 : 13.