هر زمان که صحبت از مسیحیت می شد من آنرا رد می کردم و بر علیه ایمان مسیحی استدلالاتی می آوردم . من از بحث با مسیحیان لذت می بردم و هر بار فکر می کردم که به پیروزی بزرگی رسیده ام .
من انتقاداتی از ایمان به مسیح داشتم و در گفته هایم سعی می کردم تمام مسیحیت را بی اعتبار سازم و در گفته هایم ثابت کنم که خدای زنده (عیسی مسیح )وجود ندارد.نمی توانستم درک کنم چگونه چیزی که دو هزار سال پیش اتفاق افتاده ؛ به زندگی امروز من می تواند مربوط شود.البته شاید این اشتباه دوستان مسیحی من بود که سعی می کردند با بحث کردن مرا قانع کنند.الان که به عقب نگاه می کنم؛ می بینم که مقداری هم تقصیر خودم بود؛ زیرا من هیچوقت واقعا به گفته های آنان گوش نکرده بودم و فقط سعی در مجادله داشتم و چیز زیادی راجع به ایمان مسیحی نمی دانستم و دانش بسیار کمی داشتم .
همانطور که هستند بسیاری که هنوز درباره عیسی مسیح ؛ کارهای او و برکاتش در زندگی چیزی نمی دانند.
یکی از دلایل ندانستن ؛ محدود بودن می باشد. محدودیت مرزی ؛ محدودیت فکری.وقتی ما محدود می شویم هر چه به ما گفته می شود را باور می کنیم. باور میکنیم که برای ارتباط با خدا سر ساعت مشخص،به یک جهت مشخص؛ 17 بار نشست وبرخاست کنیم. باور می کنیم که به نام دین و انتشار آن دست به هر کاری بزنیم .این باورها تبدیل به اعتقادمان می شودو اعتقادات ؛ به ما دیکته می کنند که چگونه باید رفتار کنیم و اینجاست که صادقانه اشتباه می کنیم؛ خدای خود را گم می کنیم و قبله خواسته هایمان را اشتباه می ایستیم.
من قبلا فکر میکردم انسان با خدا و خوبی هستم؛ اما وقتی شروع کردم به دیدن زندگی خود در پرتو عیسی مسیح؛ پی بردم که چقدر در اشتباه بوده ام.
انسان آفریده شده تا در ارتباط با خدا زندگی کند؛ بدون این ارتباط همیشه یک کمبود یا گرسنگی روحی وجود خواهد داشت. در ضمن این ارتباط باید با یک خدای زنده برقرار شود . وقتی یکبار رابطه درست با خدا را تجربه می کنیم ، هدف و مفهوم زندگی برایمان روشن تر می شود. چیزهایی می بینیم که هیچگاه ندیده بودیم، زندگی برایمان هدفمند می شود، هر چند که در این راه سختی زیادی داشته باشیم . زیرا عیسی مسیح هرگز به کسی زندگی راحتی را وعده نداده؛ اما وعده داد که حیات ابدی به انسان ارزانی دارد.
مسیحی بودن کار بسیار سختی است. مخصوصا برای کسانیکه مسلمان بوده اند؛ چون این یک طغیان واقعی است.اما همواره باید به یاد داشته باشیم که عیسی مسیح (راه ؛ راستی وحیات) است.
من انتقاداتی از ایمان به مسیح داشتم و در گفته هایم سعی می کردم تمام مسیحیت را بی اعتبار سازم و در گفته هایم ثابت کنم که خدای زنده (عیسی مسیح )وجود ندارد.نمی توانستم درک کنم چگونه چیزی که دو هزار سال پیش اتفاق افتاده ؛ به زندگی امروز من می تواند مربوط شود.البته شاید این اشتباه دوستان مسیحی من بود که سعی می کردند با بحث کردن مرا قانع کنند.الان که به عقب نگاه می کنم؛ می بینم که مقداری هم تقصیر خودم بود؛ زیرا من هیچوقت واقعا به گفته های آنان گوش نکرده بودم و فقط سعی در مجادله داشتم و چیز زیادی راجع به ایمان مسیحی نمی دانستم و دانش بسیار کمی داشتم .
همانطور که هستند بسیاری که هنوز درباره عیسی مسیح ؛ کارهای او و برکاتش در زندگی چیزی نمی دانند.
یکی از دلایل ندانستن ؛ محدود بودن می باشد. محدودیت مرزی ؛ محدودیت فکری.وقتی ما محدود می شویم هر چه به ما گفته می شود را باور می کنیم. باور میکنیم که برای ارتباط با خدا سر ساعت مشخص،به یک جهت مشخص؛ 17 بار نشست وبرخاست کنیم. باور می کنیم که به نام دین و انتشار آن دست به هر کاری بزنیم .این باورها تبدیل به اعتقادمان می شودو اعتقادات ؛ به ما دیکته می کنند که چگونه باید رفتار کنیم و اینجاست که صادقانه اشتباه می کنیم؛ خدای خود را گم می کنیم و قبله خواسته هایمان را اشتباه می ایستیم.
من قبلا فکر میکردم انسان با خدا و خوبی هستم؛ اما وقتی شروع کردم به دیدن زندگی خود در پرتو عیسی مسیح؛ پی بردم که چقدر در اشتباه بوده ام.
انسان آفریده شده تا در ارتباط با خدا زندگی کند؛ بدون این ارتباط همیشه یک کمبود یا گرسنگی روحی وجود خواهد داشت. در ضمن این ارتباط باید با یک خدای زنده برقرار شود . وقتی یکبار رابطه درست با خدا را تجربه می کنیم ، هدف و مفهوم زندگی برایمان روشن تر می شود. چیزهایی می بینیم که هیچگاه ندیده بودیم، زندگی برایمان هدفمند می شود، هر چند که در این راه سختی زیادی داشته باشیم . زیرا عیسی مسیح هرگز به کسی زندگی راحتی را وعده نداده؛ اما وعده داد که حیات ابدی به انسان ارزانی دارد.
مسیحی بودن کار بسیار سختی است. مخصوصا برای کسانیکه مسلمان بوده اند؛ چون این یک طغیان واقعی است.اما همواره باید به یاد داشته باشیم که عیسی مسیح (راه ؛ راستی وحیات) است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر