یکی از رهنمودهای اشتباهی که همواره در ماه رمضان به ما داده می شود ، اندر فواید روزه برای بدن ، کاهش وزن، سم زدایی و اثراث مثبت حکمت آمیز روزه داری است.
واقعیت علمی اثبات شده ای است که حدود 2/3 بدن همه انسان ها از آب تشکیل می شود.
این میزان از آب برای حفظ بیوشیمی بدن در حالت فیزیولوژیک لازم و ضروری است. بدن انسان در طول روز بطور مداوم از راههای مختلف ( تعریق؛ ادرار، تنفس و…) آب از دست می دهد پس برای حفظ این تعادل لازم است آب از دست رفته جایگزین شود .
به همین دلیل است که پزشکان مصرف آب فراوان ( دو تا سه لیتر یا معادل هشت لیوان) را در طول روز توصیه می کنند.
اصلا به همین دلیل است که در بدن مکانیسمی به نام تشنگی وجود دارد .
تا وقتی شما تشنه شدید آب بنوشید و تعادل آب و الکترولیت ( املاح) بدن حفظ شود.
در صورتی که این تعادل به هم بخورد بدن دچار کم آبی می شود.
به این حالت در پزشکی «دهیدراتاسیون » گفته می شود که در موارد «شدید» منجر به کاهش حجم خون ، شوک و حتی مرگ می شود.
روزه داری بدن را در حالت دهیدراتاسیون قرار می دهد.
تشنگی علامت دهیدراتاسیون است ( در واقع زمانی که شما احساس تشنگی می کنید بدن بین 1-2% دچار کم آبی شده است و این عدد در طول روز بطور تصاعدی بالا خواهد رفت).
این حالت البته فقط به دلیل ننوشیدن آب نیست. بلکه باید توجه داشت که 60% آبی که در بدن تامین می شود از غذا بدست می آید.
در نتیجه ، محرومیت از این دو بطور همزمان ، بدن دچار دهیدراتاسیون می شود و فرد روزه دار خشکی دهان و تشنگی را تجربه می کند.
باید گفت که تشنگی در واقع یک علامت خطر جدی است و خداوند متعال شما برای سرگرمی آن را در بدن تان تعبیه نکرده است.
تشنگی یعنی بدن نیاز به آب دارد ، برو آب بخور.اما زمانیکه این فرد روزه دار، روزه است این تشنگی تا زمان افطار ادامه می یابد ؛ که برای بدن عوارضی جبران ناپذیر به دنبال دارد.
از بدترین پی آمدهای این وضعیت کاهش عملکرد کلیوی ، بالا رفتن ریسک تشکیل سنگ کلیه، سنگ کیسه ی صفرا، کاهش سرعت متابولیسم؛ اختلالات الکترولیتی، اسپاسم های عضلانی، عوارض مغزی ( که در زنان مخرب تر از مردان است)
،گیجی، سردرد، کاهش تمرکز و افت فشار خون وضعیتی جبران ناپذیر به دنبال دارد.به یاد دارید که 60% بدن شما آب است.
حتی مقادیر کم دهیدراتاسیون هم می تواند اثرات بسیار زیان باری بر سلامت بگذارد.
برای مثال به بوی بد دهان روزه داران توجه کنید. این بوی بد نشانه ی این است که بدن روزه دار به جای چرخه ی گلیکولیز ( سوزاندن قند) چون قندی وجود نداشته به
ناچار وارد کاتابولیسم پروتئین شده است ( اتفاق خطرناکی که قرار نیست در شرایط سلامت بیفتد و منجر به از دست رفتن عضلات و مشکلات بی شمار دیگری در بدن می شود) و در نتیجه ی آن کتون به شکل گاز ایجاد و از دهان روزه دار بیرون می آید.
آنچه نوشته شد فقط یک گوشه از اثرات روزه و تاثیر آن بر تعادل آب بدن بود.
در پایان از پرداختن به اثرات یک باره خوردن سحر و افطار در حجم زیاد و خالی نگاه داشتن طولانی دستگاه گوارش در طول روز و باقی قضایای این ماه مبارک می گذرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر