خبر بسیار ناراحت کننده و تاسف باری که شاهد آن بودیم ، سقوط هواپیمای مسافربری 140 آنتونوف بود. این هواپیما متعلق به هواپیمایی سپاهان بود که قصد پرواز به طبس را داشت که در همان ابتدای پرواز در اطراف تهران سقوط کرد و 40 تن از هموطنانمان جان خود را از دست دادند.هواپیمای آنتونوف 140 تا به حال پنج سانحه مهم داشته است که پنج تای آن در ایران بوده است. چند ساعت بعد این حادثه ، حسن روحانی ، دستور توقف پرواز این نوع هواپیما را تا رسیدگی کامل صادر کرد. این در حالیست که این هواپیما به دلیل نداشتن استانداردهای جهانی نباید اجازه استفاده برای پرواز مسافری را می گرفت. چون اگر پرواز نظامی بود حتما ارگانهای دولتی ریسک و مسئولیت آنرا می پذیرفتند.
وزیر اسبق راه ، خرم می گوید : " این هواپیما یا همان ایر 140 تنها هواپیمای مسافربری است که ماتوان تولید آن را به کمک اوکراین داریم ولی با این حال هواپیمایی کشوری پرواز این هواپیما را تایید نکرده است. "
حال یک سوال پیش می آید ، واینکه با اینهمه مشکل چرا این اتفاق می افتد ؟ چرا این هواپیما اجازه پرواز می گیرد؟ وان هم یک جواب دارد.....چون اینجا ایران است.
تلخ ترین اتفاق این است که در ایران همه چیز به سادگی عدد می شود ( 40 نفر ، 7 کودک ، 4 مهماندار...) انسانهایی که تا قبل از به بازی گرفتن سرنوشتشان راه می رفتند ، می دویدند ، نفس می کشیدند.
اینجا ایران است : جایی که جنازه یک کودک فلسطینی بارها و بارها از صدا وسیمای ایران پخش می شود در حالیکه 7 کودک بیگناه قربانی سیاست های کثیف و تحریم ها می شوند .این هفت کودک شاید هیجان اولین سفر با هواپیما را مزه مزه می کردند.
اینجا ایران است : جایی که پول نفت کشورش صرف خرید اسلحه برای کشورهای لبنان و سوریه ...می شود اما نوسازی ناوگان هواییش حمایت دولت را در طولانی مدت می طلبد.
اینجا ایران است : جایی که مسئولین به جای پذیرفتن اشتباهشان به دنبال گول زدن مردم هستند و با پخش برنامه هایی در تلویزیون از سقوط هایی که در آمریکا و اروپا در یکسال گذشته اتفاق افتاده ، به مقایسه کشته شده ها می پردازند و به این نتیجه میرسند که ما چقدر آدمهای خوبی هستیم.
اینجا ایران است : جایی که برای کشورهای همسایه عربی اش ضربح طلا صادر می کند و از آنجا کفن وارد می کند.
اینجا ایران است : جایی که جان انسانها هیچ ارزشی ندارد و در موارد بحرانی همه تقصیرها را گردن هم می اندازند.
در ساعاتی که هر کدام از ما سرگرم زندگی خود بودیم 40 نفر پا به هواپیمایی گذاشتند که به جای طبس در ابدیت فرود آمد. در این میان صدای گریه و ضجه کودکانی که به دور از دنیای پرهیاهوی ما در میان شعله های آتش زنده زنده سوختند ..فقط و فقط
چون اینجا ایران است..............
